Amper vier dagen thuis en Lorenzo begint te klagen over duizeligheid, hoofdpijn en dat zijn hartje zo raar doet. De kinderverpleegkundige vertrouwt het niet en laat ons bellen naar de huisarts, die het niet echt zorgelijk vind maar daar nemen we geen genoegen meer mee en laten ons daarom contact opnemen met de kindeartsen. Gelijk de kinderartsen gebeld maar aangezien het na 5 uur is moet dit wachten tot de volgende dag.
De volgende morgen weer gebeld naar de kinderarts en die adviseerde ons om maar de neuroloog te bellen aangezien deze degene was die de medicijnen heeft voorschreven. Dus wij Neurologie gebeld. Daar kregen we van een dienstdoende neuroloog te horen dat we per direct moesten stoppen met de medicijnen aangezien deze hartritmestoornissen, hartkloppingen en duizeligheid veroorzaakten. Gelijk geprobeerd onze eigen Neuroloog te spreken te krijgen voor eventuele andere medicijnen maar de beste man was niet eerder aanwezig op de maandag erop.
Maandag vroeg gelijk weer de Neuroloog gebeld en de assistente zou het allemaal uitzoeken. Dinsdag morgen werden we teruggebeld met de mededeling dat we toch maar de kinderarts moesten bellen aangezien zij degene was die de medicijnen had voorgeschreven. Het voor ons welbekende kastje naar de muur dus weer.
Gelijk de kinderartsen maar weer gebeld en het verhaal weer uitgelegd. Daar kregen we te horen dat dit toch echt thuishoorde bij de Neurologen en dat zij niets voor ons konden betekenen. En toen.. toen werden we een beetje boos. Het nogmaals duidelijk uitgelegd en dat we nu het probleem bij hun neerlegden en eisten dat we nu eens fatsoenlijk geholpen zouden worden. Vervolgens kregen we te horen dat de kinderarts momenteel geen tijd had maar dat we woensdag teruggebeld gaan worden.
Enkele dagen later werden we teruggebeld en Lorenzo heeft nu andere medicatie gekregen.
Mandy