Ook pappa’s mogen niet ziek zijn.

Ongeveer zes maand geleden kwam Martijn thuis in de nachtdienst. Hij voelde zich niet goed en had behoorlijke pijn op zijn borst. Naast de pijn op zijn borst had hij ook hartkloppingen en voelde hij een soort band om zijn borst. De volgende morgen was de pijn nog steeds niet weg en besloot Martijn contact op te nemen met de weekendarts die hem in eerste instantie niet zo serieus nam, maar toen de pijn maar bleef en wij onze eigen huisarts inschakelden werd Martijn doorsgestuurd naar de eerste hulp. Vele onderzoeken volgden maar gaven niet veel duidelijkheid maar de pijn die bleef. Martijin werd weer naar huis gestuurd en eigenlijk wisten we toen nog niets.

Enkele dagen later kreeg Martijn weer pijn op de borst met behoorlijke steken op zijn borst en weer volgde de gang naar het ziekenhuis. Martijn kreeg daar weer allerlei onderzoeken en weer werd er niets gevonden. Dit keer kreeg Martijn echter een verwijzing voor de cardioloog. Enkele dagen later was de afspraak bij de cardioloog en daar bleek al dat er toch iets niet goed was en werd hij ingepland voor een fietstest. Deze test gaf als uitslag dat hij een verdikte hartspier heeft. Ook ging hij qua conditie achteruit. Lang lopen, klussen in huis of bijvoorbeeld fietsen gaat niet meer. Inspanning mag niet meer dus bijvoorbeeld sporten is uit den boze.

Ondertussen zijn we enkele maanden verder en helaas ook heel wat onderzoeken verder. Martijn is nog steeds ziek thuis. Elke dag heeft hij flinke pijn in zijn borst. We weten dat Martijn nooit meer helemaal de oude zal worden. Zijn conditie zoals het voorheen was zal hij nooit meer terugkrijgen. Binnenkort krijg hij weer nieuwe onderzoeken die zullen bepalen of Martijn een pacemaker nodig heeft. Laten we maar hopen dat het niet zo is.. want onderhand hebben we wel even genoeg van het ziekenhuis en alle onderzoeken.