Ik raakte vrij onverwachts zwanger, maar dit kindje was vanaf het eerste moment zo gewenst.. Martijn en ik vonden het idee van een klein mensje, dat helemaal van ons tweetjes zou zijn, steeds leuker. We maakten plannetjes voor de inrichting van de babykamer en natuurlijk begonnen we namen te bedenken. Ik werd steeds dikker.Maar ik voelde me nu ineens zo mooi en trots op mijn steeds dikker wordende buik..daar groeide immers ons kindje in. Een kindje wat zo ontzettend gewenst was. De hormonen gierden door mijn lijf en ik had enorme “nesteldrang”.
Toen ik twintig weken zwanger was mochten we naar het ziekenhuis, voor een speciale termijn echo, om te kijken hoe lang ik zwanger was. Wat was dat leuk die echo.. de baby zwaaide gelijk naar ons alsof het zeggen wilde, ik zit hier goed hoor,maar toch kreeg ik op dat moment een knagend gevoel dat er iets niet in orde was met ons kindje. Natuurlijk vertelde ik dit aan de gynaecoloog, maar volgens haar was er niets aan de hand en moest ik maar lekker gaan genieten.Het gevoel bleef desondanks aanwezig.
Met vier en twintig weken lieten we een pretecho maken om te kijken of we een jongen of een meisje zouden krijgen. Tijdens de echo bleek dat we een meidje zouden krijgen en wat waren we trots. Een meisje.. Maar weer kreeg ik tijdens deze echo het gevoel dat er iets niet klopte. Ik vroeg heel duidelijk dit keer of alles goed was.. de echografiste verzekerde mij dat alles er goed uitzag en dat ik me geen zorgen hoefde te maken.. had mijn gevoel het dan toch mis? Toch vertelde ik mijn twijfels ook aan de verloskundige, maar ook zij verzekerde me dat ik me geen zorgen hoefde te maken. Maar het knagende gevoel bleef..
De zwangerschap verliep verder probleemloos, met natuurlijk wel de normale zwangerschapkwaaltjes, en de uitgerekende datum naderde. Ik wilde zo graag ons meisje in mijn armen houden en ging erg uitzien naar de bevalling. Lang kon het niet meer duren. Ik was uitgerekend op 12 januari 2000, maar die datum ging stilletjes voorbij.. Onderhand was ik ruim 25 kilo aangekomen en de baby mocht nu echt wel komen..
En ja hoor op 18 januari 2000 begonnen om s’ morgens half tien de weeen.
De bevalling was eindelijk begonnen