De MRI scan werd gemaakt tijdens een dagopname en we gaan (nou ja moesten) eigenlijk gewoon naderhand weer naar huis.
Achteraf horen we dat er een medewerker van de röntgen op zoek naar ons was geweest omdat de uitslagen niet goed waren.. Er was toch met ons een afspraak gemaakt dat de uitslagen direct besproken zouden worden en toen waren wij plots onvindbaar. Op dat moment waren wij echter net vertrokken. Gevalletje miscommunicatie dus tussen arts en afdeling.
Vlak voor de verjaardag van Alyssa word ik gebeld terwijl ik de kinderen in bad aan het doen ben.
Ik reageer een beetje geprikkeld op de stem van de kinder neurologe.
Zij verteld me dat de uitslagen binnen zijn en of het gesprek op dit moment uitkomt. Ik zeg dat het wel even kan en sein Martijn dat hij gewoon verder kan gaan met de kinderen in bad doen.
De neurologe geeft aan dat ze uitslagen normaal niet door de telefoon verteld maar aangezien de afstand zo ver is tussen Steenwijk en Nijmegen ze toch besloten heeft het telefonisch te vertellen omdat we na dat gesprek nog weer naar huis zouden moeten.
Ze neemt een hap lucht en verteld vervolgens dat de uitslagen van Lorenzo niet goed zijn.
Het vermoeden bestaat dat hij er iets in zijn hersentjes heeft wat er niet hoort. Dat er iets niet goed is aangelegd en liet een aantal keer het woord tumor vallen. Ik besef het in eerste instantie niet zo. het dringt niet zo tot me door en reageer nogal gelaten. Ze verteld ons dat we met spoed terug moeten komen nog diezelfde week voor een MRI scan met contrastvloeistof om het hersenweefsel verder in kaart te brengen.
We spreken een datum af en ze drukt me op het hart dat als ik veranderingen zie bij Lorenzo ik niet mag aarzelen en onmiddellijk moet bellen.
Een beetje beduusd leg ik de telefoon neer.. totdat het ineens tot me doordringt.. Lorenzo heeft mogelijk een tumor dan wel iets anders in zijn hoofd wat niet goed is.
Op dat moment ga ik volledig door het lint. Ik begin als een idioot te trillen, te huilen en moet het dan ook nog zo aan Martijn vertellen en uitleggen wat de arts allemaal gezegd heeft.
Ook hij kan het niet geloven.. Samen staan we te huilen aan het bedje van Lorenzo. Hoe kan het nou dat dit onzettende lieve mooie ventje zoveel moet doorstaan..