We zijn helemaal in de wolken maar diep van binnen eigenlijk ook best angstig, boos en verdrietig.
5 maand lang hebben we enorme spanningen gehad in ons gezinnetje over de vraag hoe het nu verder zou gaan met Lorenzo.
Elke avond als we hem naar bed brachten hopen dat hij de volgende morgen net zo “goed” is als de dag ervoor.
Zijn eerste verjaardag vieren met een knoop in je maag omdat je niet weet of je uberhaupt zijn 2e verjaardag kunt vieren.
We beseffen nog steeds niet hoe het kan.. wat we wel weten is dat onze Lorenzo gewoon een wondertje is.
Ons Wondertje en we blijven vechten voor zijn toekomst..
Kort na dit nieuws krijgen we na het afnemen van de triple test ( de bloedtest waarmee kan worden aangetoond of je een verhoogde kans hebt op een kindje met SB) te horen dat er geen verhoogde kans bij de baby. Een echo een paar dagen later bevestigd dit nieuws..We krijgen er een kerngezond kindje bij..
We beginnen te beseffen dat het in ons gezinnetje echt alles of niets is.
Je begrijpt dat de verjaardag van Lorenzo op 16 september een giga feest was. Een dag om nooit meer te vergeten.