Afgelopen donderdag had Lorenzo ondanks de hoge dosis antibiotica die hij kreeg vanwege een nierbekkenontsteking nog steeds verhoging. Ook klaagde hij al dagen over hoofdpijn. Iets wat helemaal niets is voor mijn kleine ventje om te klagen over pijn.
Ik vertrouwde het niet helemaal en maakte toch maar een afspraak met de huisarts die ons gelijk doorstuurde naar de kinderarts in het ziekenhuis waar Lorenzo gelijk mocht blijven. Hij werd gelijk weer aan een infuus met Kefsol gelegd en dit keer kregen we te horen dat hij toch wel een aantal dagen moest blijven.
Vrijdag morgen toch maar gevraagd naar de dienstdoende kinderarts omdat Lorenzo steeds suffiger en hangeriger werd. Zijn eten liet hij staan. Er werd besloten om een rontgen foto te maken van zijn hoofd en al snel hoorden we dat zijn drain in zijn hoofd er volledig uit zou liggen.
Met spoed werd er overleg gepleegd met de neuroloog en neurochirurg maar die wilden hem doorsturen naar een academisch ziekenhuis. Binnen anderhalf uur stond er een ambulance en vertrokken we met gillende sirenes en zwaailichten naar Nijmegen.
Lorenzo viel zelfs tijdens al deze herrie in slaap in de ambulance en ik heb de hele weg zijn hand vast moeten houden. Over het ritje van wat normaal anderhalf uur duurt deden we iets meer dan 3 kwartier.
Daar aangekomen kreeg Lorenzo binnen een half uur een CT scan waarop bleek dat de drain gelukkig niet los lag maar dat wel zijn hersenkamers vergroot waren.
Voordat er tot opereren overgegaan zou worden kreeg hij een -pijnlijke- hersenpunctie. Een naaldje werd rechtstreeks in zijn drain gestoken en zo werd er hersenvocht afgenomen wat gelijk op kweek werd gezet. De eerste uitslag na een uur was dat zijn witte bloedcellen aan de hoge kant waren. Zijn druk was gelukkig niet te hoog maar die witte bloedcellen kunnen wijzen op een infectie in de drain.
Momenteel ligt Lorenzo aan de monitor, heeft hij nog steeds een infuus met Kefsol en wachten we met smart op de uitslag van de kweek van het hersenvocht.
Mijn kleine ventje wat aanstaande dinsdag 6 jaar word is zo sterk en dapper. Hij klaagt niet en vind het fijn dat pappa of mamma steeds bij hem zijn. Er is geen plek in het Ronals mac Donald huis dus slapen we bij hem op de kamer.Maar wat is Nijmegen dan ver van Zwolle. De andere kinderen zijn van slag en wij maken ons ontzettende zorgen.
-x- Mandy