Chanelle begint zich op te trekken aan de box en aan de salontafel. Ze komt niet tot staan omdat door het optrekken blijkt dat haar beentje helemaal verkeerd komt te staan ( het linker). Maar wat ben ik trots.. De fysio weet ook niet wat ze ziet als ze de pogingen van Chanelle ziet en adviseert ons Chanelle zo veel mogelijk met staan te stimuleren. We halen het loopkarretje tevoorschijn waar ze samen met ondersteuning van mij een stukje achter gaat “lopen”. Ik weet op dat moment ineens weer waarvoor we het allemaal doen.. Zo trots ben ik.. De hoop groeit langzaam.. zou het dan toch zo zijn dat Chanelle ooit zal lopen…???