De morgen na alle onderzoeken kwam ik bij haar en ze zag er al zo goed uit. Er kon zelfs alweer een klein lachje af.
Ze moet nog wel steeds behoorlijk wat medicijnen in nemen maar hopelijk mag ze toch binnenkort snel mee naar huis want we hebben voor ons gevoel alweer veel te lang in het ziekenhuis gezeten. Ik weet dat we het nog mogelijk afkloppen dit jaar maar toch.. Het is elke keer toch weer een flinke dobber voor de rest van het gezin (en ons) als 1 van de kinderen in het ziekenhuis ligt. Gelukkig hebben we veel familie en vrienden waar we op kunnen bouwen maar het grootste gedeelte komt toch op ons neer.