Eind Oktober word ik plots niet meer ongesteld. Mijn gevoel zegt heel sterk dat ik weer zwanger ben maar na twee negatieve zwangerschapstesten besluit ik eind december toch maar contact op te nemen met mijn huisarts die mij doorstuurt naar de gynaecoloog voor verder onderzoek. Vlak voor deze afspraak welke gepland staat voor half januari word ik heel eventjes ongesteld. Nou ja.. ongesteld.. het was wat draderig afscheiding. Toch besluit ik naar de gynaecoloog te gaan om te kijken wat er precies aan de hand is. Ik begin me onderhand wat zorgen te maken. Mede omdat ik mijn gevoel voor “zwanger” zijn een beetje kwijt ben. De gynaecoloog vind niets verontrustend en gooit het op mijn hormonen of een zeer vroege miskraam in de zwangerschap. Volgens hem heb ik tevens net een eisprong gehad en kan ik dus niet zwanger zijn op dat moment. Drie dagen na deze afspraak zou ik weer ongesteld moeten worden, maar hoera.. weer overtijd.
Ik koop heel sceptisch toch een zwangerschaptest en zie deze tot mijn verbazing mega roze kleuren. We krijgen er dus weer een spruitje bij. Ik besluit om gelijk weer een afspraak te maken met de gynaecoloog.. Mijn gevoel zegt me dit keer weer dat er iets niet helemaal in orde is. Zou dit toch een soort van moeder instinct zijn. Ik word gelijk doorgestuurd door de huisarts naar de gyn voor een echo. Tijdens deze echo zien we krachtig het hartje kloppen en beginnen we langzaam aan het idee te wennen van weer een kindje erbij. Tot nu toe ziet het bolletje van de baby er mooi rond uit en zijn er nog geen zichtbare afwijkingen te vinden.
Chanelle vind het ontzettend leuk op de peuterspeelzaal en sinds kort krijgt ze ook daar haar therapieën. Dit scheelt behoorlijk wat ritjes naar Zwolle. Verder zijn haar lange been beugeltjes aangemeten die hopelijk begin mei klaar zullen zijn. We hebben Chanelle zelf de kleur laten kiezen en ze heeft gekozen voor een knal blauwe kleur.