Om half acht gaan we van huis na de lange slapeloze nacht achter de rug te hebben. Chanelle zal om half negen naar de o.k gebracht worden en natuurlijk willen we haar van te voren nog eventjes zien. We mogen allebei mee naar de o.k en daaraan gekomen gaat het heel snel.. Chanelle wordt meegenomen en ik sta als een klein kind te huilen.. We besluiten om niet in het ziekenhuis te wachten en gaan de stad in om maar niet aan de operatie te denken. Wel drukken we de verpleegkundigen op het hart ons te bellen zodra Chanelle geopereerd is. Wat duurt die morgen lang. Tijdens een kopje koffie in een restaurantje begin ik spontaan te huilen. Omstanders zullen wel gedacht hebben.. Om kwart over elf worden we gebeld en ik geloof dat we nog nooit zo snel in de auto zijn gestapt en naar het ziekenhuis zijn gereden. Als we op de o.k aankomen zijn we verbaasd. Chanelle ligt heerlijk rond te kijken en is heel helder.Ze ligt aan allerlei snoertjes en infuusjes. Ook ligt ze aan de hartbewaking. Ze wordt overgebracht naar een speciale zorg afdeling en daar zal ze een nachtje moeten blijven.