Het is half augustus 2000 als ik erachter kom dat ik weer zwanger ben. Eerst schrikken we een beetje omdat Chanelle nog maar zo’n klein hupsje is wat best veel zorg nodig heeft maar snel genieten we van het idee er weer een kleine spruit bij te krijgen.Ik word gelijk hartstikke mega maar de zwangerschap verloopt echt als volgens het boekje. Hoewel ik rond de zesde maand van de zwangerschap wel last krijg van een bekkeninstabiliteit en daardoor veel moet rusten en amper nog kan lopen. Soms kroop ik letterlijk over de vloer naar de keuken voor een flesje melk voor Chanelle en het is zelfs een keertje voorgekomen dat ik door de pijn in mijn bekken niet meer overeind kon komen na de oefeningen van Chanelle en dus moest wachten op Martijn die van zijn werk thuiskwam om mij overeind te helpen.
Met 35 weken krijg ik ineens steeds vaker last van voorweeen. Dus ik moet het nog kalmer aan gaan doen en mag niet meer tillen. Uiteraard moet ik dit wel blijven doen omdat Chanelle nog niet eens echt goed zelfstandig kan zitten. Maar ik probeer het zo tot een minimum te beperken. Dit gaat gelukkig al die tijd redelijk goed tot het tijd is voor de bevalling. Ik was uitgerekend op 30 april 2001 maar aangezien Chanelle ook ruim 6 dagen te laat ter wereld kwam hield ik al rekening dat ik ook dit keer overtijd zou gaan.
Als ik 38 weken zwanger ben ben ik letterlijk kapot. Ik wil gewoon bevallen en we besluiten een extra afspraak te maken in het ziekenhuis waar we de inleiding voorleggen. De gynaecoloog wil me eerst strippen voordat hij de bevalling daadwerkelijk gaat inleiden. Dit werkte helaas niet en hoewel ik steeds weeën heb zet de bevalling niet door. Ook de verloskundige stript me nog een keertje en constateert dat ik al vier centimeter ontsluiting heb maar nog steeds gebeurd er niets en we besluiten een afspraak te maken op 20 april voor de inleiding. Helaas komt mijn oma te overlijden en besluiten we om de inleiding dan enkele dagen te verzetten. De begrafenis vind plaats op de dag dat ik ingeleid zou worden. Helaas is er niet eerder plek dan op 1 mei en dus gaan we voor die datum. Hoe ik die laatste paar dagen door moet komen weet ik af en toe zelf niet.. Ik ben gewoon letterlijk gesloopt en ook de angst dat dit kindje niet gezond is begint weer op te spelen.